مدح و مرثیۀ حضرت امام جواد علیه‌السلام
گـاه‌گـاهـی نـگـاه مـا را بَـس بـوسـه‌ای گـاه‌گـاه مـا را بَس گرچه از دستِ یار ممکن نیست جـگـری روبـراه مـا را بَـس مـا گـره در گـره شـدیــم امـا لطفِ زُلـفـی سـیاه ما را بَس تا به کویش نرفته‌ایم افـسوس ولی این شوقِ راه ما را بَس در بـساطـم نـبـود غـیر از آه و هـمین نـصفـه آه ما را بَس مـرقـدی با دو گـنـبـد زردش خـاکِ آن بـارگـاه مـا را بَس یک ضریح و دو قبله و دو امام یک حرم با دو شاه ما را بَس به ضریحـش نشد اگر برسیم کـنـجِ آن سـرپـنـاه مـا را بَس ما حـسیـنی شـدیم شُکـرِ خدا کـاظـمـینی شـدیم شُکـرِ خـدا |